"Usta pełne karmelu" w Czekoladowy Weekend

Czekoladowy Weekend wydał mi się dobrą okazją do wypróbowania wreszcie jakiegoś przepisu z niedawno zakupionej książki o... karmelu. Jej posiadanie było moim marzeniem od bardzo dawna i jest to książka, którą chciałabym mieć nawet jeśli potrafiłabym ugotować jedynie wodę na herbatę (w czajniku elektrycznym) i wcale nie zamierzała tego repertuaru poszerzać. Obrazowy, oryginalny francuski tytuł brzmi „Usta pełne karmelu” (zapewne można by znaleźć bardziej finezyjne tłumaczenie niż to moje), zakupiona przeze mnie wersja angielska została zredukowana do „Karmelu”, ale i tak każda strona sprawia, że mam ochotę natychmiast pobiec do kuchni i coś przyrządzić, chociażby tylko sos karmelowy. Uwielbiam tę książkę oglądać, bo widać, że ktoś się naprawdę zastanowił nad układem graficznym, doborem czcionek, a nawet wyrównaniem tekstu. Do tego piękne zdjęcia, to kwestia gustu, ale dla mnie absolutny ideał – minimalistyczne stylizacje, które jednak działają na wyobraźnię lepiej niż niejedno barokowe ujęcie. I, oczywiście, świetne przepisy. Szkoda, że w Polsce nie wydaje się takich książek. Może Wam się wydawać, że niepotrzebnie tak ekscytuję się czymś, co w końcu jest TYLKO książką kucharską (tym bardziej, że zdjęcie wybranego przeze mnie przepisu nie ujawnia całej tej wspaniałości), ale ja po prostu nie potrafię gotować z tych źle wydanych, nie mówiąc już o tych bez obrazków, chociaż tutaj są wyjątki, bo w klasykach gatunku, niestety, zdjęć nie ma. A prawdę mówiąc, niechlujnie wydanych innych książek też czytać nie lubię (te braki tytułów oryginalnych, lat wydania, nakładów, błędy redakcyjne, horror po prostu).

A inauguracyjny przepis to czekoladowe karmelki, całkiem niezłe, nieco wytrawne, mój brat przyrównał je do cukierków Riesen, a jednak, co jest prawdziwą rzadkością, największą frajdę sprawił mi kwadrans, podczas którego mieszałam płynną czekoladową masę. Reklama nie kłamie. Jedwabiste czekoladowe wstęgi i fale tworzone przez grafików komputerowych istnieją również w rzeczywistości, a przyglądanie się im przez zwykle nieznośnie się dłużące minuty nad garnkiem, naprawdę relaksuje. A najlepsza w smaku była łyżka jeszcze płynnej masy, łyżka, na której pozostały kryształki soli. Smak specyficzny, lecz dziwnie pyszny. Spróbujcie.

Karmelki czekoladowe
(Przepis z Caramel Trish Deseine)

Składniki:

250 g gorzkiej czekolady, posiekanej
250 ml mleka
100 ml cukru (1/2 szklanki bez 1 łyżki)
15 ml (1 łyżka) miodu
15 ml (1 łyżka) solonego masła (dałam zwykłe i dużą szczyptę soli)

1. Przygotować kwadratowe naczynie (o boku mniej więcej 18-20 cm) i wyłożyć je papierem do pieczenia
2. Cukier wsypać do garnka, skropić wodą (ja na wszelki wypadek dałam kilka łyżek), ugotować syrop. Kiedy syrop zacznie się gotować, zdjąć z ognia i rozpuścić w nim czekoladę. Mój syrop czekolada natychmiast wchłonęła i wszystko zbiło się w jedną wielką grudę, więc dodałam mleko i w nim, już gotując, rozpuszczałam masę cukrowo-czekoladową. Jeśli uda Wam się czekoladę rozpuścić w syropie, to następnie dodajcie mleko. Masę zagotować, po czym dodać miód i masło. Gotować masę 10-15 minut na małym ogniu, cały czas mieszając drewnianą łyżką, aż zgęstnieje. W końcowej fazie należy mieszać bardzo energicznie, wpuszczając do masy jak najwięcej powietrza.
   
3. Cukierki są gotowe, kiedy czekolada przestanie spadać z łyżki, lub będzie to robić bardzo wolno. Masę przelać do przygotowanego naczynia, wyrównać i pozostawić aż stwardnieje. Pokroić, kiedy zaczną tężeć. Polecam też zamrożenie karmelków.

Całkiem prawdopodobne, że karmelki za pierwszym razem będą zbyt miękki lub twarde (moje były za miękkie), ale jak pisze Trish „zawsze pyszne i samodzielnie przez Was zrobione”.