Wiosenna dieta

Odkryłam ostatnio, że jest coś, co równie dobrze jak czekolada poprawia humor. Do tego skutki uboczne i wyrzuty sumienia z powodu oddania się szaleństwu są trochę bardziej odroczone. Zakupy. Nie śmiejcie się, ale naprawdę odkryłam to dopiero teraz. Dokonałam jeszcze jednego równie śmiesznego odkrycia: uroku zakupów w sieci. Dzięki cudownemu wynalazkowi sklepów internetowych spełniłam kilka swoich marzeń, prawie wyłącznie składających się z książek kucharskich (chyba o wszystkich już pisałam)*. Z tych powodów, w sposób tradycyjny i wysyłkowy, przez niewiele ponad miesiąc, wzbogaciłam się o nieprzyzwoicie wiele rzeczy, których dobroczynny wpływ na moją psychikę trwa nadal. Cóż, jednak uznałam, że trzeba powiedzieć stop, zanim ten nowy antydepresant stanie się przyczyną mojej niewypłacalności (nie stało się tak głównie dlatego, że luty był miesiącem urodzinowym), a planowane cięcia mają dotyczyć przede wszystkim książek kucharskich.

Tak jak przed początkiem odchudzania trzeba się najeść wszystkiego do woli, tak samo nie można tak po prostu odstawić zakupów, należy się jakaś ostatnia przyjemność. A do tego, ponieważ wiosna znowu wyzwoliła we mnie zapał ku zdrowemu odżywianiu, miałam dobry powód: jak mam się zdrowo odżywiać, skoro nie mam narzędzi, które mi to umożliwią? Wybór padł więc na River Cafe Pocket Books Salads&Vegetables (dlaczego uznałam, że akurat ta książka będzie taka cudowna, napiszę Wam innym razem).

Pierwszy przepis, który wypróbowałam, jest banalnie prosty. Zresztą, większość przepisów z tej książeczki taka jest. Ogórki z miętą i mascarpone* to może nie żadna superrewelacja, ale mają całkiem ciekawy, świeży smak. Ja swoje trochę za mało przyprawiłam, a o ile, na przykład, nie cierpię solonych i pieprzonych pomidorów, to uważam, że przy ogórkach te przyprawy są niezbędne. Zamiast mascarpone użyłam, odkrytej ostatnio na nowo, tłustej (30%), gęstej i słodkiej śmietany. Uwielbiam ją jeść prosto z kubeczka. W niewielkich ilościach, więcej się nie da. Sól i pieprz dobrze jej robią, bo przez przyprawy przebija się lekka słodycz śmietany i daje to naprawdę niesamowity smak.

Do mojego dobrego postanowienia życie dopisało ironiczne (ale jak bardzo pozytywne!)** postscriptum. Nową książkę i tak będę miała, bo wygrałam ją u Anny Marii, wygląda wspaniale, więc nie mogę się jej już doczekać. Zresztą, może to wcale nie ironiczne postscriptum, a raczej wręcz przeciwnie, zachęta do wytrwania? Bezksiążkowa dieta nie ma co prawda terminu, ale nie zamierzam katować się zbyt długo, do maja chyba wystarczy***?

*żeby było jasne: marzę nie tylko o książkach kucharskich, ale akurat te marzenia udało mi się w ten sposób spełnić ;)
**czy jak coś jest ironiczne, to może być zarazem pozytywne? Ale wyrażenie "ironiczne postscriptum" jest takie ładne, że skoro już przyszło mi na myśl, to musiałam go użyć.
***ale zauważcie, że Salads&Vegetables zamówiłam już na początku marca, tylko dostałam dopiero niedawno, więc to tak naprawdę PRAWIE dwa miesiące.

PS Nie mogę się doczekać, więc to napiszę, mam nadzieję, że w następnym odcinku kolejna odsłona Zbytecznika. Niewtajemniczeni robią klik!

Ogórki i mascarpone

Składniki:

500 g małych ogórków
250 g mascarpone
sok z 1 cytryny
2 łyżki mięty
5 łyżek tłustej kwaśnej śmietany (nie dałam)
2 posiekane papryczki chili (opcjonalnie, u mnie chili w płatkach z młynka)
oliwa z oliwek

Wykonanie:

1. Ogórki obrać, przekroić wzdłuż na pół, wybrać pestki*, połówki przekroić jeszcze na pół i w poprzek, na kawałki indywidualnie preferowanej długości.
2. Wycisnąć sok z cytryny, dolać do niego oliwy z oliwek, trzykrotnie tej objętości co sok, dodać soli i pieprzu. Ogórki przełożyć do miski, zalać oliwą z sokiem cytrynowym, wsypać miętę, wymieszać.
3. Mascarpone wymieszać ze śmietaną, posolić, popieprzyć.
4. Ogórki podawać z kleksem mascarpone, posypane odrobiną chili oraz skropione oliwą.

*we Francji spotkałam się ze stwierdzeniem, że od pestek boli żołądek. Ja je zawsze jem i nigdy mi nic nie było, ale tym razem postąpiłam zgodnie z przepisem.